ՏԻՏՂԹ.՝ ԶԵՌԲԱԾՈՒ/ԹԻՒՆ ՅԵՐԿԻՆՍ/ Պարունակօղ զգացմանց Սրբազանիցն/ Հարց, և հնագունից Իմաստասիրաց։/ Յօրինեցեալ աշխատասիրութեամբ/ Տեառն/ ՅՈՀԱՆՆՈՒ ՊՕՆԱԻ,/ Վսեմագունոյ Քարտինալի,/ Ս. Ե. Հ./ Եւ թարգմանեցեալ ի Հայկական/ բարբառ, ի Վարդանայ/ Յունանեան։/ Յամի Ներմարմնութեան Տեառն. 1671։/ Եւ ըն թուաբերութեան Արամազ/նւոյ. 1120:/ Ի Հայրապետութեանն Լուսահե/ղոյս Գահոյին Սրբոյ Էջմիածնի-/ Տեառն Նահապետի, Հօրն մե/րոյ Սրբոյն Գրիգորի Լուսաւ/որչի Փոխանորդի, և ամե/նայն Հայոց Ինքնագ/լուխ Հովուապետի։/

ՅԱՄՍԴԷԼՐՕԴԱՄԻ/։ /Յամի տեառն մերոյ/ Յիսուսի Քրիստոսի։ 1705։/ Իսկ ըստ Հայոց. 1154. Օգոստոսի. 7։ Մարգաց 5։/ յԱմսրդամ Քաղաքի՝ Տպա/գրեցաւ այս Գիրք վայեչուչ և մե/ծաշահ, ի Տպարանի Թօմասու/ Վանանդացւոյ, ծախիւք նորին՝ և/ հաւանութեամբ։ Վասնզի գոյր նախկնա/պէս թարգմանեցեալ՝ քաջաբան՝ և/ յամէնիմաստ Վարդան վարդա/պետէն. ի Լաթին լեզուէ ի Հայկա/կան բարբառ։ Եւս զի նա յաճախօ/րէն և լիապէս խօսի, գեղեցկաշար և/ համեղ բանիւ, յորդորական և/ խրատօրէն առ մերայինսն, բաւական/ և քաղցր ոճով։ Եւ մեք ոչ հաճեցաք/ յօդել ի բանս նորին, որք են խորիսխ/ մեղու, սուղ ինչ ոսպն՝ կամ բանջար/ եղէն, այլ զնորայն ընկալեալք, որք /քաղցեալք՝ և ծարաւիք իցեն հմտու/թե[ան] և ուսման, նոքօք լցցեն զփա-/փաք իւրեանց և զծարաւ. ի փառս/ և ի պատիւ ամենաս[ուր]բ Երրորդու[թեան]ն՝ /Հօր և Որդւոյ և Հոգւոյն Սրբոյ./ այժմ և անզրաւ յաւիտենիւ՝ ամէն։/ Պարտաւոր Թօմաս ծառայ ծառայ/ից Աստուծոյ, լոկ անուամբ Վարդապետ։/

348 էջ: Ա տիտղթ. համարակալության մեջ չի մտնում։ Ութածալ, մամուլանիշերը հայատառ և արաբական թվանշաններով։ Շարվ, չափը՝ 12X6,2։ Էջախորագրերով։ 1 գլխազարդ և զարդագիր 20-րդ էջում, վերջազարդեր։ Բնագիրը 12 կետաչափի բոլորագրով, օգտագործված է նաև նոտրգիր։

ՀԻՇԱՏԱԿԱՐԱՆ ՈՒՆԻ:

ՀԳ 92, 810, 919, 939, 1085, 1926, Լեոյի ֆոնդ։ Մ 228, 793-799։ ԳԱԹ Թ. Ազատյանի ֆոնդ: ՊԹ 99։ ԱԿԳ։ ՊՀ։ ԷՎ։ ՄԼԳ։ ՍՇչԳ։ ԱԺԻԼՄ։ ՍՂՄ։ ՎՄՄ։ ԵՍՀՄ։ ԱՀԳ։ ՕՍԱԵ։ ԲԹ։ ՕԲԳ։ ՄՔԳ։ ԱՊ։ ՈԻԱԳ։ ԱՀԳ։ ԿԿՄ։

Զ Մատ. 371, Պատմ. 172: Թ 168: Ն□Փ□,1881, N 4, էջ 13: ԱԼ 151:

Գիրքը թվայնացվել է ՀՀ ԳԱԱ Հիմնարար գիտական գրադարանում:

Գրաբար