Տիտղթ.՝ ՅԱՅՍՄԱՒՈՒՐ ՈՐ ԸՍՏ/ ՊԱՏՇԱՃԻ ԱՒՈՒՐ ԻՒՐՈՒՄ ԿԱՐԳԻ/ ընթեռնուն սուրբ եկեղեցին։/ ՆԱԽԱԽՆԱՄՈՒԹԵԱՄԲ ԱՆՀԱՍԱ/նելւոյ. մարդասիրութեան և գերազանցեղ գթութ[եամ]բ /ամենաբարի կամաց արարչագործողին բոլորից. որ ամե/նառատն է առ ի հեղումն անճառելւոյ իւրական շնորհաց/ յարարածս ձեռաց իւրոց առ ի լրումն կարերաց ոգեկա/նաց և մամրմնականաց. նոյն ինքն քաղցրութ[եամ]բն իւրով/ վերառեալ զանարժանութիւն մեր և շարժեաց զմեզ վեհ/րստին ի գործս յայս։/ Ուստի և մեք ըղձիւ հայցեսցուք/ տալ յ[աստու]ածայնոյ զօրութենէ իւրմէ զօգնականութիւն/ անկարութե[ան] մերոյ առ ի յաւարտ ածել անբողջաբար/ զ[աստուա]ծային գիրքս որոց բազումք կատարեցան ի Ք[րիստո]ս./ և գրեցին զանուանս ն[ո]ցա ի գիրս՝ որ կոչի Յայսմաւուր/ ըստ պատշաճի աւուր իւրում կարգի ընթեռնուն/ Զմատեանս ներ պարունակող շարադրութ[եամ]բ նախնեա/ցըն մերոց՝ և ճշմարտասիրաց թարգմանչացն որ թար/գմնաեցին զկատարումն ս[ր]բ[ո]ց. ոմանք մարգարէացան ոմա/նք նահատակեցան և հեղին զարիւնս իւրեանց ի յեր/կիր և ոմանք պահօք և աղօթիւք և ոմանք դըրօք և ողոր/մութ[եամ]բ ոմանք բնակելով ի լերինս և ի փափարս և ի ձե/րպս վիմաց որ եդաք աստ ի վայելչութի[ւն] ժողովուրդեան/ և ի պայծառութի[ւն] ս[ուր]բ եկեղեցւոյ.

և ևս վ[ա]ս[ն] հասարակաց/ օգտութե[ան] ազգիս հայկազնեաց։/ Տպագրեցե[ա]լ բարեխօսու[թեամ]բ սրբոյն Մինասայ զօրավարին/Արդ սկիզբն էառ տպագրութե[ան] Ա[ստուա]ծածնոյ տառիս/ Ի թուոյն Փրկչին մերոյ Ք[րիստոս]ի։ՌԷՃ և զ./ իսկ ի հայոց թու[ա]կ[ա]նի. ռճծե, ի սեպտեմբերի ամսո. ի։ / Ի հովապետութե[ան] տ[եառ]ն......* սրբազան Կաթու/ղիկոսի վերաբազմողի յաթոռ Գրիգորի սրբոյ Լուսաւ/որչին որ ի ս[ուր]բ Էջմիածնի Ս[ուր]բ ե[րուսաղ]էմա և ի մայրաքաղա/քիս առաջնորդ տ[է]ր աւետիք և արհի եպիսկոպոսին։/ Ի տպարանի Պարօն Կարապետի Որդի Աստուածա/տուր դպրի։ Յերկիրս օսմանցուց ի քաղաքիս բու/զանտիեա որ կոչի կոստանդինուպօլիս։/ Սպասաւորութ[եամ]բ և սրբագրութ[եամ]բ անրհեստ և անիմաստ/ Յարութի[ւն] մեղրիցոյ և աշակերտ ա[ստուա]ծատուր դպրի/

1043 երկսյուն, զարդափակ էջ։ Տասներկուծալ, մամուլանիշերը հայատառ։ Շարվ. չափը շրջանակով՝ 27,2x17 սմ։ Տիտղթ. զարդափակ։ 4 մեծ և 48 փոքր փորագիր պատկերներ, որոնք հաճախ կրկնվում են։ Պատկերների վրա փորագրողի (Գրիգոր Մարզվանեցի) անվան տառերը՝ «Գր»։ Շքեղ գլխազարդեր, վերջազարդեր, լուսանցազարդեր և զարդագրեր։ Բնագիրը մոտ 12 կետաչափի բոլորագրով, օգտագործված են նաև գլխագրեր։

ՀԻՇԱՏԱԿԱՐԱՆ ՈՒՆԻ:

ՀԳ 1040, 1392 թերի օրինակ: Մ 1421, 1959։ ՊԹ 550 սկզբից 12 էջ ընկած: ՍՂՄ։ ՊԱՊ։ ԳԱՊ։ ԱՄ։ ԱՇԵ։

Ղ հտ. 2, 49­50։ Պ «ԱՄ», 1897, N 6, էջ 208-210: Ո «էջմ.», 1963, N Ա, էջ 52­61։ ԱԼ 246։ Ա էջ 7, 28:

ԾԱՆՈԹ.՝ Գրքի մասին առաջին անգամ հիշատակել է Տ. Պալյանը («Արևելյան մամուլ», 1897, N 6, էջ 208-210), որի տեսած օրինակը անվանաթերթ չի ունեցել։ Հենվելով գրքի հիշատակարանի տվյալների վրա՝ Տ. Պալյանը այն համարել է 1708 թվականի տպագրություն, կատարված ոմն Սրապիոնի կողմից։ Ա. Ղազիկյանը («Հայկ, նոր մատ.») և Ա. Ալպոյաճյանը («Տպագր. արվեստը և Հայք») գիրքը տեսած չլինելու պատճառով, օգտագործել են Տ. Պալյանի տեղեկությունը և նույնպես՝ գիրքը համարել 1708 թ. տպագրություն։ Նույն ձևով է վարվել նաև Հ. Անասյանը («Հայկ. մատ.»)։ Առաջին անգամ Ն. Ոսկանյանը («Էջմիածին», 1963, N 1, էջ 52-61) ճշտեց այս «Յայսմաւուրք»-ի տպագրության թվականը և տպարանը։

Գիրքը թվայնացվել է Հայաստանի ազգային գրադարանում:

Գրաբար