ՏԻՏՂԹ.՝ ԲԱՌԳԻՐՔ/ՀԱՅՈՑ, ԱՐԱՐԵԱԼ/ Ի Սուրբ Էջմիածին Երեմիայ /Վարդապետէ։/ Եւ ես Սարգիս Եպիսկոպոսս/ աշխատասիրեալ. և զբառս Ա[ստուա]ծա/շունչ գրոցն ընդ սմա միաւորեալ./ Որ և ընթերցօղացն Ա[ստուա]ծաշունչ/ գրոց բաւականէ լիով, տպագրե/ցաւ։/ Ի Հայրապետութեանն Տեառն/ Նահապետի Կաթուղիկոսի ամ[են]ից/ հայոց։/ Ի Յալիկօռնայ,/ Քաղաքի./ և Թվականու[թ]ե[ան]ս հայոց. ռճխէ. յունիս. ժ./ և ի Թվին փրկչին, 1698։ յունիսի. ժ:/

344 էջ։ Ութածալ, մամուլանիշերը հայատառ և արաբական թվանշաններով։ Շարվ. չափը՝ 13x7,4 սմ: Լուսանցանիշերով։ 1 փորագիր պատկեր տիտղոսաթերթի դարձերեսին, վրան Քրիստոֆել վան Զիխեմի անվանատառերը՝ C. V. Տ. Գլխազարդերով և զարդագրերով: Բնագիրը 10 կետաչափի բոլորագրով, օգտագործված Է նաև նոտրգիր։

ՀԻՇԱՏԱԿԱՐԱՆ ՈՒՆԻ:

ՀԱԳ 129, 381, 606։ Մ 255-263, 9560 ձեռագրերի բաժին։ ԳԱԹ 9181, Թ. Ազատյանի ֆոնդ 7956։ ԱԿԳ։ ՊԹ 10, 52, 671։ ՊՀ։ ԷՎ։ ԹՀԳ։ ՍՇչԳ։ ՍՂՄ։ ՎՄՄ։ ԵՍՀՄ։ ՊԱՊ։ ՀԼՎ։ ՀԿՄ։ ՓՆՎ։ ԳՀԳ։ ՎՏ։ ԳԼ։ ԿՄ։ ՄԲ։ ԱՆ։

Զ Մատ. 87-88։ Ղ հտ. 1, 313, 590-591։ Լ հտ. 1, 412-413: Թ 51: ԳԼ 119։ Ե «Փ», 1881, N 4, էջ 15։

Գիրքը թվայնացվել է ՀՀ ԳԱԱ Հիմնարար գիտական գրադարանում:

Հնատիպ որոշ գրքերի տիտղոսաթերթի վրա հանդիպող Ալիկօռնա (ի Յալիկօռնայ քաղաքի) տեղանունն ամենայն հավանականությամբ գրաբարյան տառադարձությունն է լատիներեն Leghorn տեղանվան, որն ըստ Britannica (vol. VI, U.S.A. 1979, p. 279) և Americana (vol. 17, New York, 1975, pp. 618, 171) հանրագիտարանների, ինչպես նաև՝ "Webster's Geographical dictionary" (U.S.A., 1949, pp. 604, 623) տեղանունների բացատրական բառարանի՝ ներկայիս Իտալիայի Լիվոռնո քաղաքի անվան մեկ այլ տարբերակն է:

Գրաբար