ՏԻՏՂԹ.՝ ԳԻՐՔ ՈՐ ԿՈՉԻ/ ԵՂԻՇԷ ՊԱՏՄԱԳԻՐՔ։/ Շարադրե[ա]լ Գիտնական և Խստա/կրօն ս[ուր]բ Վարդապետին Եղիշէի։/ Աշակերտի սրբոց Թարգմանչացն/ մերոց Իսահակայ և Մեսրօպայ:/ Յորում լիակատար պատմին նահատակու[թ]ի[ւն]ք/ սրբոց Վարդանանց զօրավարացն հայոց և/ Ղևոնդեանց սրբոց Քահանայից։/ Վերստին Տպագրեցե[ա]լ ի յեօթներորդում՝ / ամի Հայրապետութե[ան] լուսանկար մօրն մերոյ/ սրբոյ Աթոռոյն Էջմիածնի՝ Տ[եառ]ն ՂՈՒԿԱ/ՍՈՒ սրբազանաս[ուր]բ Կաթուղիկոսի ամ[ենայն] Հայոց։/ Հրամանաւ Իշխանազնեայ տ[եառ]ն Յովսեփայ/ սրբ[ա]զ[ա]ն արք եպ[իսկոպո]սի և առաջնորդի ազգին/ Հայոց որք են ընդ Տէրութ[եամ]բ Ռուստաց։/ Արդեամբք և ծախիւք բարեպաշտօն և ազնուատոհմ Մանիչարեանց Ա[ստուա]ծատրեան/ ազնիւ պարոն Մարգարին։/ Յամի տ[եառ]ն 1787։ Իսկ ի թուին Հայոց ռմլզ:/ ի ՍԱՆԿՏՊԵՏՐԲՈՒՐԳ։/ Ի տպարանի Խալդարե[ա]նց պ[ա]ր[ո]ն Գրիգորի:/ Կրկին հրամանաւ կառ[ա]վ[ա]րչացն բարեկարգու[թ]ե[ան]ց։

413 էջ։ Ութածալ, մամուլանիշերը հայատառ։ Շարվ. չափը՝ 11,4X6 սմ: 2 ներդիր փորագիր պատկեր՝ 12-13 և 396-397 էջերի միջև, յուրաքանչյուրի տակ 6 տողանոց ոտանավոր, նվիրված Վարդանին և Ղևոնդին։ Բնագիրը 12 կետաչափի բոլորագրով, օգտագործված են նաև նոտրգիր և գլխագրեր։

ՀԻՇԱՏԱԿԱՐԱՆ ՈՒՆԻ:

ՀԱԳ 46, 613, 689, 767, 943, 3220: Մ 342: ԳԱԹ 9749, ՊԹ 202: ՊՀ։ ԱԿԳ։ ՍՇչԳ։ ՍՂՄ։ ՆՋԱՎ: ՀՀԳ: ՀԿՄ:

Զ Մատ. 168։ Ղ հտ. 1, 571։ Թ 178։ Ե «Փ», 1881, N 4, էջ 28:

ԾԱՆՈԹ.՝ Գ. Զարբհանալյանը («Հայկ. մատ.») հիշատակում է Եղիշեի երկի մի տպագրություն՝ Ս. Պետերբուրգ, 1774 թվական։ Ա. Ղազիկյանը («Հայկ. նոր մատ.») Եղիշեի երկի պետերբուրգյան ներկա (1787-­ի) տպագրության թվականը դրել է 1788, էջերի քանակը՝ 396, բայց իրավացիորեն Ս. Պետերբուրգի 1774 թվականի տպագրության գոյությունը կասկածի է ենթարկել, գրելով. «Տաշյան Ձեռագրաց Ցուցակին մեջ 1774-ին ի Պետր. տպագրություն մը կհիշե։ Նույնպես Գարեգին վարդապետ Հովսեփյան, իր առ Մշակ (1904 թ. 263) ուղղած մեջ նամակին մեր Միանսարյանց, Խալաթյանց չեն հիշեր սույն տպագրությունը։ Չեմ կարծեր, որ սույն թվականին եղած ըլլա»։

Գիրքը թվայնացվել է ՀՀ ԳԱԱ Հիմնարար գիտական գրադարանում:

Գրաբար